Op zoek naar houvast en zekerheid

Onzekere tijd
Het gaat over niets anders. Hoe te leven, te handelen, te zijn in deze ongekend onzekere tijd. Richtlijnen, een toespraak van de Minister-President tot de gehele Nederlandse bevolking, wetenschappers die over elkaar heen buitelen, sociale media, televisie, radio, om je heen, thuis er is maar één onderwerp, waar we -hoe kan het ook anders- allemaal een eigen mening over hebben.

Bedreiging
Op de keper beschouwd, in de lange lijn van de mensheid, eigenlijk niets nieuws. Pest, Cholera, Sars, Ebola gingen het Corona-virus vooraf. Vroeger was dat de zekerheid, er kwam een epidemie waar grote delen van de bevolking aan ten onder gingen. Een natuurramp? Natuurlijke selectie? Maar nu, in deze tijden van – gepercipieerde - maakbaarheid, weten we niet meer hoe ons te verhouden tot een dergelijke serieuze levensbedreiging.

Argusogen
Voor de een overheerst angst, de ander neemt het wat luchtiger op en noemt dat nuchterheid, weer anderen lijken volslagen onverschillig. En we nemen elkaar de maat. Kijken met argusogen naar de ander. Want ja dat is toch de maatstaf die we hanteren. Ons eigen handelen, onze eigen visie is ok, maar die van de ander, de buurvrouw, de collega, politieke stroming, is niet ok.

Ik ben ok, jij bent niet ok
Tijden van extreme polarisatie waren – tot voor kort? – ons deel. Over alles hebben we een mening en het poneren van die mening lijkt voor velen een levensdoel. Openstaan voor andere visies, uitwisseling van ideeën en gedachten, echt luisteren naar de ander daar nemen we de tijd niet voor. Iedereen heeft de – eigen - waarheid in pacht. Ik ben ok, jij bent niet ok, dat is/was in toenemende mate de tendens in de afgelopen jaren.

Applaus 
En dan is er – gelukkig – die andere kant. Niet alleen de natuur die voorzichtig weer een beetje ademhaalt, maar ook die onzichtbare vijand die ons verenigt. Applaudisseren en eer betonen aan onze hulpverleners, in de zorg en op straat. Hulpinitiatieven aan de zwakkeren in onze samenleving schieten als spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond. Verbroedering? Zou dat niet een prachtig resultaat zijn van deze crisis, en al is het begrip verbroedering niet nieuw het zou in deze tijden een echte serendipiteit betekenen.

Wijsheid
De reële bedreiging die Corona heet kunnen we niet wegpoetsen, die is er. We kunnen zoeken naar hoe daar het beste mee om te gaan en dat doen we. De regering luistert naar de wetenschap, dat is op zich al uniek. Maar ‘de wetenschap’ weet het allemaal ook niet zeker. In verschillende landen worden verschillende adviezen gevolgd, ontstaan verschillende richtlijnen, dus ja de echte wijsheid komt pas achteraf. Maar laten we nu niet weer vervallen in het onmiddellijk veroordelen, laten we die bedreiging met elkaar tegemoet treden.

Houvast en zekerheid
We zijn allemaal op zoek naar houvast en zekerheid. Eén zekerheid hebben we, die is van alle tijden, het leven is eindig. Blijf gezond, is de heilwens die je nu het vaakst hoort en dat heb je niet helemaal zelf in de hand, al vormen voorzichtigheid en alertheid een goede raadgever. Maar die andere heilwens, heb oog voor de ander, kijk waar je tot steun kunt zijn, daar gaan we echt helemaal zelf over. Als houvast hebben we elkaar, dus: zorg voor elkaar en heb de ander lief!

---